Uit het hart gegrepen ervaringen van KBF-Standhouders: Nowilia Tawjoeram-Sabajo

Uit het hart gegrepen ervaringen van KBF-Standhouders: Nowilia Tawjoeram- Sabajo

K.B.F. – My Time, A Pleasure!

Het begon allemaal in 2009, toen ik samen met Bernadetta Awatjale naar mogelijkheden zocht om het boek, ‘Converseren in het Caraibs’ te promoten. Ik werd verwezen naar  de ‘Stichting Projekten’, die zich bezighoudt met onderwijs op basis en VOJ niveau. Ik dacht dat ze misschien enkele boeken zouden kunnen afnemen om leerkrachten die lesgeven in gebieden van sprekers van het Caraibs, op weg te helpen zich beter verstaanbaar te maken in de moedertaal van deze kinderen.  Na een gesprek met Agnes Ritfeld mocht ik meedoen aan het kinderboekenfestival dat in dat jaar, in die periode in Paramaribo gehouden zou worden.  Ik zette op grote vellen wit papier enkele basis woorden in het Nederlands en Caraibs:  het groeten, de kennismaking, getallen van een tot en met tien en  leden van het gezin, die voorgelezen werden. Daarna moesten de kinderen en volwassenen het nazeggen. We herhaalden, totdat de uitspraak correct was en ze het kenden. Ze hadden er ook nog veel plezier in, want wat zo moeilijk leek, bleek niet zo moeilijk te zijn. Bovendien vonden ze het fijn om een van de surinaamse talen  te leren die ver van Paramaribo gesproken wordt. Sommigen giechelden omdat ze het grappig vonden.

Voor mij was het ook een periode van leren, want ook ik leerde door te herhalen. Ik mag nu wel een geheim verklappen, dat ik na deze periode van KBF, de ruimte niet vrij maakte om te leren, vanwege andere bezigheden. Nu zal ik misschien wel nog wel enkele woorden herkennen, maar een groot deel ben ik weer vergeten. Na vijf jaar, in 2015, kwam ik in contact met de heer Ernest Biswane, een gepensioneerd onderwijzer, die het Arowaks kan spreken en schrijven. Ik vroeg hem toen of hij bereid was de kinderen op het KBF ook wat Arowakse  woorden te leren. Hij stemde toe en zo zijn we in dat jaar begonnen met ‘Converseren in het Arowaks’. Het jaar daarop kon hij mij niet bijstaan, dus moest ik het alleen doen, wat aardig lukte.

Wat mij opviel tijdens de sessies is, dat juist de kinderen die geen inheemse achtergrond hebben, graag wilden leren en vlot meededen. Ik had er echt veel plezier in en leerde ook door steeds te herhalen. Vooral de ‘kleintjes’ van de vierde klas lazen de woorden op een gegeven moment zelf, toen ze de structuur doorhadden. Geweldig! Ik genoot er echt van.  Nu nog herkennen enkele kinderen mij als ze me tegen komen.  In Saramacca, waar ik reglmatig kom, hoor ik af en toe nog een jongen in het caraibs iets zeggen, om me te laten horen dat hij me kent. Hij zegt: ‘Awu Yjety man’, wat betekent: ‘ik ben’ of  ‘Ik heet’.

Ik ben met het KBF naar Saramacca geweest, dat was de eerste plek buiten de stad. Vond ik fijn, omdat ik daar veel mensen heb ontmoet van inheemse afkomst. De vriendschap is gebleven en ik heb nu met velen nog contact. Bovendien heb ik daar een nieuwe mogelijkheid gezien om mee te werken aan het toerisme van Saramacca. Ik ga nu langer dan zes jaren op de zondag naar Groningen om er inheemse gebruiksvoorwerpen en sieraden te verkopen. Daardoor kom ik met zoveel mensen in contact. Voor mij is het een dagje uit om aan de waterkant te genieten van de natuur. Door het KBF heb ik ook andere talenten ontdekt en ontwikkeld. Ik heb namelijk zes kinderboeken tot stand gebracht, voor kinderen vanaf 1 jaar tot en met 16 jaar. Ook heb ik mezelf sieraden leren maken en dit ook aan de kinderen op het KBF laten zien, omdat ik voornamelijk met natuurmateriaal werk. Door bezig te zijn, ontdek je steeds meer en word je verstand verlicht.

Ook Bernadetta  Awatjale heeft door het KBF haar talent van feestkleding maken verder ontwikkeld en maakt nu kledingstukken op bestelling, waardoor ze ook een extra inkomen heeft.

Naast een inheemse taal heb ik de kinderen ook algemene vorming meegegeven, aardrijkskunde , geschiedenis  en  cultuur. De woonplaatsen, stammen, op grond van hun woonplaats aan de rivier,  gebruiksvoorwerpen, voedselbereiding, muziekinstrumenten en feestkleding. Verder nog de sieraden, die gemaakt kunnen worden van allerlei zaden en ander natuurmateriaal. Voor sommigen een herhaling, omdat het onderdeel is van de leerstof. Voor sommige kinderen was het een openbaring; dus wilden  ze ook gebruiksvoorwerpen aanschaffen om die thuis te hebben, zoals kalebassen, marakka’s, manari’s en matapi’s.

In Saramacca was het niet altijd mooi weer. De eerste keer was het terrein een zwamp. De mensen moesten vooral in de middaguren als het geregend had met waterlaarzen het terrein opkomen. De eerste dagen stelden ze hun bezoek uit en kwamen op de laatste dag wanneer we al aan het opruimen waren. Logeren viel daar mee, soms in een kamer met zijn tweeën, zonder airco veel muskieten, de tweede keer wel met airco en de derde keer met zijn drieën in één kamer van de RK zaal in Groningen. Wat voeding betreft, geen klagen. Altijd goed verzorgd. De kokkinnen hebben altijd goed hun best gedaan!

Ik ben twee keer naar Nickerie en een keer naar Albina geweest met de KBF-caravaan en in Paramaribo heb ik alle jaren, vanaf 2009 meegedaan. Ook in Para, Lelydorp en Commewijne was ik erbij. Voor mij was het een hele fijne tijd om anders  met kinderen bezig te zijn. Ik ben gepensioneeerd lerares, van de middelbare school en genoot ervan om naar de onschuldige kinderogen te kijken. Ze waren flink en kwamen echt om iets te leren.  Als ze vertrokken, gebeurde dat altijd met een glimlach en daarbij zwaaiden ze en groetten ze in de taal die ze geleerd hadden. Wesah rapah/ of dawsathe == Daag.

Kinderen uit de buurt kwamen elke middag terug om naar andere stands te gaan. Af en toe kwamen ze dan terug om even te groeten.

Jammer dat het KBF in Sipaliwini en Commewijne vanwege de precaire situatie vorig jaar niet gehouden kon worden en dat er voor dit jaar nog geen KBF gepland is, maar ik hoop dat er wel op korte termijn hierin verandering komt. Voor de kinderen echt een feest om zoveel bij elkaar te zien waar ze van kunnen leren. Hope to be together again, soon.

Paramaribo, Februari 2017

Delen

Reakties

2 Reakties op “Uit het hart gegrepen ervaringen van KBF-Standhouders: Nowilia Tawjoeram-Sabajo”

  1. Donata Sabajo 13/02/2017 om 3:50 pm

    Fantastisch en eenvoudig beschreven , waardoor kinderen het makkelijk lezen. Ook erg geschikt om voor te lezen, en de mooie illustraties verduidelijken het geheel. Top gedaan harde werkster!

  2. els jap a joe 28/02/2017 om 9:28 pm

    Leuk dit verhaal over de ervaringen op KBF te lezen. Het was altijd herl gezellig, elkaar weer te zien. Groetjes Els

Laat een reactie achter voor Donata Sabajo Annuleren

Je email adres zal niet gepubliceerd worden.

Je kunt gebruik maken van de volgende HTML tags en attributen: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

*

Abonneren

Geef je email adres op om je te abonneren op nieuwe updates op onze website.


Copyright © 2024 de Nationale Stichting Kinderboekenfestival Suriname (KBF). Alle rechten voorbehouden.